Na stanowiskach archeologicznych postęp technologiczny zaowocował pojawieniem się :
kappametrów dla pomiaru właściwości magnetycznych gruntu oraz magnetometrów
protonowych dla obserwacji zmian pola magnetycznego.
Kappametry, ze względu na swój niewielki zasięg głębokościowy prospekcji ( ok. 0,3 m )
posłużyły do wykrycia obiektów archeologicznych niewidocznych w trakcie eksploracji
stanowisk w trudnych warunkach geologicznych – np.ciężkie gliniaste gleby.
Natomiast magnetometry protonowe sprawdziły się rejestrując anomalie w rozkładzie
natężenia pola magnetycznego wywołane obecnością większości obiektów
archeologicznych, szczególnie tych, w przypadku których źródłem anomalii jest
magnetyzacja szczątkowa jak np.pozostałości murów z cegły palonej, paleniska
czy skupiska ceramiki.
Poniżej nasi eksperci od magnetometrów w akcji :
