Na stanowiskach archeologicznych postęp technologiczny zaowocował pojawieniem się : kappametrów dla pomiaru właściwości magnetycznych gruntu oraz magnetometrów protonowych dla obserwacji zmian pola magnetycznego.
Kappametry, ze względu na swój niewielki zasięg głębokościowy prospekcji ( ok. 0,3 m ) posłużyły do wykrycia obiektów archeologicznych niewidocznych w trakcie eksploracji stanowisk w trudnych warunkach geologicznych – np. ciężkie gliniaste gleby.
Natomiast magnetometry protonowe sprawdziły się rejestrując anomalie w rozkładzie natężenia pola magnetycznego wywołane obecnością większości obiektów archeologicznych, szczególnie tych, w przypadku których źródłem anomalii jest magnetyzacja szczątkowa jak np.pozostałości murów z cegły palonej, paleniska czy skupiska ceramiki.
Poniżej nasi eksperci od magnetometrów w akcji :
